13 de dec. de 2018

O NOSO MARRANCHIÑO.


Era un cocho presumido
ao que non lle gustaba o ruído.
Prefería a música clásica
e adestrar coa estática.
Coidaba tanto do seu pelo
que semellaba terciopelo


Aquel enorme comellón
engulía verzas no galpón
Dende o seu grande lar
vía as galiñas pasar
Pode que sexa moi grande
pero non é un xigante


Ten medo este marranchiño
De que o convertan en touciño
Ten este porco gran pavor
De que o cociñen ao vapor
Arrepios ten este cochiño
De que chegue o San Martiño


Corre moito porquiño!!
Pero non saias do camino
Alí vai o meu cochiño
que levou un golpe no fociño

Xes, Celso, Nerea e Olaya.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...