Era
un cocho presumido
ao
que non lle gustaba o ruído.
Prefería
a música clásica
e
adestrar coa estática.
Coidaba
tanto do seu pelo
que
semellaba terciopelo
Aquel
enorme comellón
engulía
verzas no galpón
Dende
o seu grande lar
vía
as galiñas pasar
Pode
que sexa moi grande
pero
non é un xigante
Ten
medo este marranchiño
De
que o convertan en touciño
Ten
este porco gran pavor
De
que o cociñen ao vapor
Arrepios
ten este cochiño
De
que chegue o San Martiño
Corre
moito porquiño!!
Pero
non saias do camino
Alí
vai o meu cochiño
que
levou un golpe no fociño
Xes, Celso, Nerea e Olaya.
Publicacións
Ningún comentario:
Publicar un comentario